Det er haust, eit anna drag i lufta. Med mange bjørker i hagen blir det mykje lauv. Her om dagen var terassen nesten dekka av lauv, og i den nysådde flekken i plenen får ikkje spirene stå aleine.



Kyrne har late dagar og netter ute. Nå er dei så vane med ferie at dei lea nesten ikkje på seg då eg var på beite og snakka med dei i går. Dei gav meg berre eit halvsløvt blikk; åja, er det berre deg..

Litt meir fart i dei som gjekk ned straumgjerdet i dag. Då var det bra å ha så god hjelp av Jonas og Tinka.